ช่วงสัปดาห์ก่อนได้มีโอกาสเจอะเจอ คนที่ไม่ได้พบหน้ากันมานานแล้ว .. เจอกันครั้งแรกเมื่อราว 5 ปีก่อน . . .คนที่ได้รู้จักระหว่างการเดินทาง ครั้งที่ฉันเดินทาง และมีจุดหมายปลายทางอยู่ ที่เมืองดุสเซลดอร์ฟ ประเทศเยอรมัน ฉันต้องต่อเครื่องอีกทอดนึงจากอิสตัลบูล ถึง ดุสเซลดอร์ฟ ..
.. ถ้านั่งเครื่อง เวลานั่งคนเดียว ที่นั่งที่เลือก คือ ริมหน้าต่าง
.. เพราะฉันไม่ชอบเดินเข้าห้องน้ำ ระหว่างการเดินทาง ระหว่างอยู่บนเครื่องบิน
.. ฉะนั้นเป็นการดี ที่จะนั่งที่นั่งริมหน้าต่างอย่างนั้น เพราะสะดวกในการหลับเป็นที่สุด

หนุ่มต่างชาติคนนึง วัยทำงานมีอายุมากกว่าฉันไม่เกิน 5 ปีแน่นอน ฉันประมาณเอา .. เค้ามองเลขที่นั่งด้านบน และมองมาที่ฉัน พร้อมกับยิ้มและทักทายหลังจากแน่ใจว่า ที่นั่งเค้าอยู่ตรงหน้านั่นจริงๆ .. ฉันยิ้มตอบเค้านั่งถัดจากที่นั่งริมหน้าต่างข้างๆ ฉันนั่นละ ..
.. ด้วยความช่างคุย ชวนถามโน่นนี่ ความตั้งใจที่จะหลับยาวของฉันล้มเหลว เพราะเพื่อนใหม่คนนี้ชวนคุยตลอดเส้นทาง ก่อนเครื่องบินจะร่อนลงเมืองปลายทางที่ดุสเซลดอร์ฟ ..ฉันให้ของที่ระลึกเค้าไว้ชิ้นนึง เหรียญ 1 เหรียญ .. เงินบาทบ้านเรานี่ละ จำได้ว่าเป็นเหรียญ 5 บาท .. ฉันบอกว่า สักวันเธอคงมีโอกาสไปบ้านฉันนะ .. แล้วเค้าก็แลกเปลี่ยนเป็นแบงค์สีม่วงเงินสกุลบ้านเค้า เป็นของที่ระลึกเช่นกัน ..ตอนแรกตกใจเหมือนกัน เงินตุรกีที่ไม่เคยเห็น ทำไมมันเลขหลักศูนย์เยอะอย่างนั้นหละ ..
ก่อนแยกย้ายกันที่สนามบินดุสเซลดอร์ฟ เราแลกเปลี่ยนนามบัตรกัน ซึ่งมีอีเมล์แอดเดส อยู่ในนั้น ..เค้าเป็นหนุ่มตุรกี ที่ทำงานในบริษัทเกี่ยวกับสิ่งทอ อยู่ที่เยอรมันมานานกว่า 2 ปี .. วันผ่าน ปีผ่าน.. แต่ละปี ยังมีตัวอักษรทักทายกันบ้างเป็นครั้งคราว ส่งความปรารถนาดี พร้อมอิเลคโทรนิคการ์ด ในวันคริสมาสต์ ปีใหม่สม่ำเสมอ..